අහංකාර මගෙ............

නෙත් අද්දර හමුවනට අපි පෙරුම් පිරුවාද 

හීනෙන් හිතට එන්නට අවසර පතුවාද

තොදොල් වෙන්නෙ ඇයි ඔච්චර හිතුවාද

අහංකාර මගෙ නෙත් මත නවතුනේ මන්ද ?

මතු දාට

කහ පාට අසතු මල් පිපුනු
ඔය පුංචි ගුරු පාරේ
අවිද යන්න මම එනවා
ඔබත් එක්ක මතු දාට

පුංචි මාව

විපරීත නයන හමුවේ මා අසරණ කරාව්ද

කදුලු අතරේ මා තනිකර තියාවිද

පුංචි මාව ඔබ රිදවා තියාවිද

සිටිමි මම.............

විපරිත වු ලෝකය දෙස

බලමි මම

කුසීත නයන දල්වාගෙන

වෙනස වන තුරු ඔබේ චංචල හිත

දෑස් යොමා නෙත් දල්වගෙන

සිටිමි මම 

ආදරේ හරි රහයි.....................

වයින් කෙන්ඩියෙන් උතුරනා ආදරේ හරි රහයි

සුසුම් සිලෝගි මතුවෙනා ජීවිතේ පෙම්බරයි

සුවද වෘන්දයෙන් ඉහිරෙනා ආදරේ කරදරයි

කදුලු තෙතමනේ විසිරෙනා ජීවිතේ හරි බරයි

මේ සමාජය.............

වෙස්වලාගත් මේ සමාජය තුල

බැටලුහම පොරොගත් වෘර්කයන් ඇත

අදමිටුවන් පිරි මේ සමාජය

නීරසයි මට මේතරම්......

කදුලු නංවන කුහකයින්ගෙන්

කදුලු පුරවා නොගන්නට ඔබ

කදුලු නොව අප ජීවත් කරන්නෙ අප

සිනහව පමණයි ජීවිතේ.....

මගේම වු වසන්තයට

බලුම් හෙලනා කුහකයින්

අදුරුකරලන්නට වෙරදැරියමුත්

කලහැකිය උන් හට කිනම්

ලබාගැන්මට නොහකි වු දේගැන 

ලත වෙන්නාවු වෘර්කයන්...........

හීන තටාකයක්ද මම....

තෙරුමක් නැති පදපෙලක්

ගලපන්නට වෙර දරන කිවිදියක් ද මම....

පෙරලන්න බරි ගලක් පෙරලන්නට

වෙර දරන කුඹීයෙක්ද මම....

සෙනෙහෙ වන්ත නොවන හිතක් ලග

කදුල පතන්නෙක් ද මම....

අහිංසක නයන අභිමුව

හීන තටාකයක්ද මම....